وصیت نامه

1- من آموختم که زندگی مادی نکبت بار است، نباید منتظر باشم که مرگ ما فرا رسد، بلکه باید به سراغ مرگ برویم، مگر انسان یک دفعه بیشتر می میرد، پس چه بهتر که آن یک دفعه هم در راه خدا باشد. «آنان که گستاخی آن را نداشتند تا مرگ سرخ را انتخاب کنند، مرگ سیاه با ذلت به سراغ آنان خواهد رفت».
2- ای مردم شهیدپرور! مبادا یک لحظه از سخنان امام و دیگر مسئولین مملکتی چشم پوشی کنید. ای مردم از فرمان این قلب مسلمان جهان، اطاعت و سخنانش را با جان خریداری کنید.
3- به فرمان امام اسلحه بر دوش می گیرم و تا آخرین قطره خونم از وطن حفاظت خواهم کرد، من امروز [به سوی] جبهه حق و باطل، جبهه حسین و یزید، جبهه اسلام و کفر می رو تا در کنار دیگر برادران، جان بازم و از خاک وطنم حراست کنم. می روم تا به صدام و صدامیان مزدور و مزدوران جهان و جهانیان بفهمانم که ایران دیگر ویران نخواهد شد. ایران، ایران است با تمام ابعاد و مردمانش، ایران دیگر احتیاجی به شما و کمک جهانیان ندارد. از تهدیدهایتان نمی ترسد. می روم تا درخت اسلام را پس از 1400 سال بار دیگر با خون خود برادران و همه امت اسلام آبیاری کنیم. می روم تا به خائم بفهمانم، دین‌مان اسلام، کتاب‌مان قرآن، معلم‌مان حسین (ع) و رهبرمان خمینی و هدف‌مان شهادت است.
4- ای اصحاب حسین (ع) در صحرای کربلای ایران با رهبری خمینی، این ضد خلقی ها با نام فدایی خلق، این منافقان با آرم مجاهد، این ضد کارگران در پوشش پیکار، این راحت طلبان با نام رنجبر، این عقب ماندگان به اسم پیشگام، این ضد مردمی ها در لباس توده، این مخالفان آزادی با نام دمکرات را سرکوب کنید.